Adam Mickiewicz, to jeden z najbardziej znanych pisarzy polskich. Twórca polskiego romantyzmu, wieszcz narodowy, autor najwybitniejszych dzieł.
Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka, do którego wkrótce po jego urodzeniu przenieśli się jego rodzice. Tam też podjął naukę. W 1815 r. Mickiewicz wyjechał do Wilna, gdzie rozpoczął studia na tamtejszym uniwersytecie na wydziale matematyczno-przyrodniczym. Jednak szybko zmienił kierunek studiów i rozpoczął edukację na wydziale literatury. W czasie nauki, należał do Towarzystwa Filomatów, tajnej młodzieżowej organizacji.
Po ukończeniu studiów Mickiewicz rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powiatowej w Kownie. W tym też okresie skomplikowało się życie młodego poety. Zmarła jego matka, ukochana Maryla Wereszczakówna wyszła za mąż, a władze carskie wykryły tajne organizacje młodzieżowe i rozpoczęły się procesy ich członków, w wyniku których Mickiewicz został skazany na zesłanie w głąb Rosji. Odwiedził wtedy Odessę, Moskwę, Petersburg.
By uniknąć aresztowania, w 1829 r. Mickiewicz uciekł z Rosji i rozpoczął swoją podróż po Europie. Przez Niemcy, Czechy i Szwajcarię przybył do Włoch. W Rzymie zastała go wiadomość o wybuchu powstania listopadowego. Postanowił wesprzeć walczących rodaków, jednak nie zdążył, gdyż przez osiem miesięcy bawił w wielkopolskich dworach. Po upadku powstania udał się najpierw do Drezna a później do Paryża, gdzie w 1834 r. ożenił się z Celiną Szymanowską.
W 1838 r. objął posadę profesora literatury łacińskiej w Akademii w Lozannie, jednak już dwa lata później powrócił do Paryża, by tam objąć posadę wykładowcy literatury słowiańskiej w College de France, którą piastował przez 4 lata. W 1848 r. udał się do Rzymu, by uczestniczyć tam w tworzeniu Legionu Polskiego, które jednak zakończyło się fiaskiem.
Mickiewicz rozpoczął więc pracę w paryskiej Bibliotece Arsenału. Jednak na wieść o wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej, udał się do Konstantynopola, by tam stworzyć polski oddział w armii tureckiej. Jego plany nie powiodły się.
Mickiewicz zmarł w Stambule, prawdopodobnie na cholerę, 26 listopada 1855 r. Od 1890 r. jego ciało spoczywa w katedrze wawelskiej.