Epopeja „Pan Tadeusz” pełna jest różnorodnych postaci pierwszoplanowych i drugoplanowych, których losy w różny sposób splatają się. Większość z nich należy do stanu szlacheckiego. Jednak Adam Mickiewicz stworzył także ciekawe postacie kobiece, które wnoszą w życie bohaterów „Pana Tadeusza” sporo zamieszania.
Najbardziej wyrazistą postacią kobiecą „Pana Tadeusza” jest Telimena. Choć nie wiemy dokładnie jaki stopień pokrewieństwa łączy ją z inną bohaterką – Zosią, nazywana jest przez nią „ciocią”. Przed laty była przyjaciółką jej matki – Ewy Horeszkówny. Telimena to dojrzała kobieta, obyta w arystokratycznych środowiskach Petersburga, która świadoma jest swojej urody i w pełni potrafi wykorzystać siłę swojego uroku. Prawdopodobnie jest ona wdową, która poszukuje męża. Początkowo pod jej urokiem pozostaje młody Tadeusz, który po przyjeździe do Soplicowa otrzymuje od uroczej kobiety kluczyk do sypialni. Flirt doświadczonej kobiety i młodzieńca kończy się rozstaniem, jednak dostarcza Mickiewiczowi licznych pretekstów do stworzenia żartobliwych scen z udziałem tejże pary, jak choćby słynna scena w świątyni dumania, z księgi V, w której to Telimena z pomocą Tadeusza próbuje odeprzeć atak mrówek.
Telimena stara się także zawładnąć sercem Hrabiego i jawnie go kokietuje. Jednak młodzieniec nie jest skory do ożenku ze starszą od siebie kobietą. W końcu Telimenie udaje się zaciągnąć do ołtarza Rejenta, staromodnego szlachcica, którego zmusza do wyrzeczenia się kontusza i nałożenia francuskiego stroju.
Kontrastem dla kokietującej mężczyzn Telimeny, jest jej podopieczna Zosia. Zosia jest wnuczką stolnika Horeszki, córką Ewy, która zmarła na Syberii. Według słów Telimeny, dziewczyna ma 14 lat. Przed dwoma laty, razem zjechały do Soplicowa z Petersburga. W szlacheckim majątku Zosia zajmuje się drobiem i ogrodem, opiekuje się także chłopskimi dziećmi. Na świat patrzy zdroworozsądkowo. Wprowadzona przez Telimenę w świat dorosłych, bez trudu zdobywa serce młodego Tadeusza i zostaje jego żoną.